Kies je taal

L'Archiduc

L'Archiduc

Nieuws RSS feed


6/09
2000

Nieuwe stof voor de ztels.

Dit is de stof gebruikt voor de zetels van de trein die het decor was voor de film "Murder on the Orient Express" (Murder on the Orient Express) Britse film, geregisseerd door Sidney Lumet, uitgebracht in 1974 herstellen. Het is direct een bewerking van de gelijknamige roman van Agatha Christie met de beroemde Belgische detective Hercule Poirot.
De stof werd vervaardigd door Algemene Fluweelweverij in Ledegem

→ lees meer
6/09
1996

Lew Tabackin publish L'Archiduc -- 'Round About Five

Those who maintain that the elusive art of Jazz improvisation has fallen on hard times and point to Sonny Rollins as perhaps the last of the daring modern–day voices on saxophone may be overlooking someone. In other words, it could be rewarding to listen, for example, to Lew Tabackin who, like Rollins, has devised a singular Jazz vocabulary and loves to dance across the high–wire without a net. Tabackin’s mode of expression, although derived from and leaning heavily on Jazz tradition, is wholly modern in outlook and, like all memorable improvisation, is consistently creative and surprising. Such is certainly the case on L’Archiduc, recorded live in 1994 at the Belgian nightspot which bears that name. Tabackin is simply marvelous throughout, whether on tenor or flute (“Wise One,” “Delilah”), and it is altogether appropriate that he should end the concert with an impassioned reading of Rollins’ blazer, “Oleo.” Tabackin is accompanied by a “local” rhythm section — Belgians Philippe Aerts on bass, Félix Simtaine on drums — and while they are splendid in support, I kept wishing that L’Archiduc was spacious enough to house a piano. As it is, Tabackin must shoulder most of the melodic load himself, with Aerts soloing occasionally and Simtaine only once. It’s a good thing Lew has plenty to say. The first 1:37 of Cole Porter’s “Night & Day” are his alone before Aerts and Simtaine enter the fray. Trane’s meditative “Wise One” is followed by the playful “I Don’t Want to Be Kissed (By Anyone But You),” Ellington’s luminous “Sentimental Mood” and a sunny work written especially for the occasion by Tabackin, “L’Archiduc—Round About Five.” Tabackin takes a well–earned breather of sorts, switching to flute on Victor Young’s soulful “Delilah,” before charging headlong into “Oleo.” This is crisp, persuasive saxophone work that would give even the indomitable Sonny a run for his money. Track listing: Night & Day; Wise One; I Don’t Want to Be Kissed; In a Sentimental Mood; L’Archiduc – Round About Five; Delilah; Oleo (68:13). Personnel: Lew Tabackin, tenor saxophone, flute; Philippe Aerts, bass; Felix Simtaine, drums Record Label: Igloo Records

By JACK BOWERS,

Published: July 1, 1999

→ lees meer
11/03
1995

Jeroen Brouwers feest zijn Golden Uil in L'Archiduc

"Daags na de uitbundige drankuitspatting in L'Archiduc in Brussel ter ere van de uitreiking van De Gouden Uil, belde ik dit etablissement met de vraag of de poetsmevrouw misschien tussen de lege flessen, de glasscherven, de overige resten van losbandigheid een bril had aangetroffen, te weten mijn bril, zonder welke ik niet in staat ben mijn vak uit te oefenen? 

Neen, op zo'n prothese was men niet gestoten. Zulks speet de archiduc bijzonder, naar hij mij hoffelijk meldde, maar als ik hem mijn naam en telefoonnummer wilde dicteren, - misschien werd het ding toch nog uit een der nog niet opgedweilde vennen verschaald bier opgedregd... 
Zit mij ooit iets mee, heb ik ooit geluk? 
Neen. Nooit. 
Bril weg. Uil-geld weg. Geen liquiditeiten voor aanschaf van een nieuwe bril. Vrouw kwaad. 
Er braken chagrijnige tijden aan, waarin zelfverwijt en wroeging mij pijnigden als door mijn ziel priemende braadspitten. 
En toen ging de telefoon. De archiduc persoonlijk meldde zich. Er was in zijn staminee een brillendoos gevonden. In een verstolen donker hoekje waar de poetsdame niet dagelijks kwam met haar zwabber en emmer sop. Kon ik hem de doos en de inhoud ervan beschrijven, zodat hij zekerheid verkreeg dat het gevonden voorwerp het door mij gezochte was? 
Een zwarte brillendoos, zei ik, die men kan openen door het sterk verende deksel omhoog te klappen. Daarin ligt de bril met de glazen naar beneden, de veren daaroverheen gevouwen als de pootjes van een overleden lieveherenbeest. De bril ligt opgebaard op een wit, flanellen doekje, waarop in groene letters Pearle Opticiens is te lezen. 
Dit alles, bevestigde de archiduc, komt inderdaad overeen met het object dat ik thans in handen houd. Maar behalve de bril bevat de doos nňg iets: een deels gescheurd stuk papier dat zo stevig in elkaar was gerold dat het er uitzag als een vezelig stukje touw. Ik vond het onder de binnenrand van de doos... 
Een krantenknipseltje? 
Neen, niet een krantenknipseltje, zei de archiduc. Een document met geldwaarde... 
De cheque! riep ik verheugd. 
Altijd zitten mij de dingen mee, ik heb altijd geluk. (...)"

Jeroen Brouwers

→ lees meer